|
Bakens in de nacht (5 januari 2010)
Al sinds mijn vroegste jeugd (draadomroep en kristalontvangertje) luister ik naar de radio, met als absolute favoriet BBC World Service. Niet helemaal vanaf het begin, want toen speelden Radio Luxemburg en Veronica een belangrijker rol. Maar zo’n beetje vanaf m’n twintigste kan er niets meer tippen aan de BBC.
De laatste jaren heeft zich een nogal bijzonder patroon ontwikkeld, omdat ik vaak midden in de nacht wakker word en dan langer of korter niet kan slapen. Een radiootje met oortelefoon helpt me soms weer in slaap, maar vaak ook luister ik een uurtje of meer naar alles wat er zich zoal in de wereld afspeelt. Een tijdje geleden vergastte ik u op een minder vrolijke selectie daarvan.
In bed naar FM luisteren gaat niet, dan zou ik met een antenne moeten gaan schutteren, en dat zou Hanneke storen, die meestal rustig doorslaapt. Alleen de middengolf komt in aanmerking, met als uitzondering wanneer we in het buitenland zijn, omdat dan de korte golf ook wel eens interessant is voor Radio Nederland Wereldomroep.
Dus luister ik meestal naar de BBC (645 m), maar ook daar zijn onderwerpen die ik minder interessant vind, vooral Afrika, waar de World Service toch wel een zekere fixatie op heeft. Dus fiets ik de middengolf wel eens af om te horen wat er nog meer te beluisteren valt. Muziek valt (‘s nachts) af, want vooral het gesproken woord kan me boeien en... in slaap helpen.
Als jarenlange middengolf-gebruiker was er tot voor kort eigenlijk maar een andere zender: Radio 5 Nostalgia (ja, je gelooft het niet, maar zo heet die zender nu). Die begint gelukkig pas om 6 uur ‘s morgens. Gedurende de hele nacht worden op die golflengte (747 m) herhalingen uitgezonden van Radio 6, een zender die live alleen nog te beluisteren is via internet en de kabel. ‘s Nachts is dat meestal het programma De Avonden van de VPRO van een week ervoor, met interviews en besprekingen van boeken, films, theater en onderwerpen uit politiek, cultuur en media. Vaak interessant, maar ook weer niet zo dat ik niet in slaap kan vallen met dat mini-speakertje in mijn oor, wat wel eens grappige (of minder grappige) gevolgen heeft.
Ronduit irritant is het programma Dwars van een zekere Berry Kamer, die op de een of andere manier van over de hele wereld muzikanten, althans mensen die menen dat ze dat zijn, weet opt te sporen. En laten optreden in sessies, want zo moeten die optredens blijkbaar heten, getuige het veelvuldig gebruik van de term. Mij doet het al m’n haren recht overeind staan, echt verschrikkelijk. Volgens z’n site gaat het om “folk, experiment, nu-country en improv”. Het is een wereldje apart met festivals, agenda’s, sessies, vooral sessies dus, specials en natuurlijk getwitter.
En steeds maar weer die zeurderige, pseudo-diepzinnige commentaren van Berry himself, afgewisseld met die ‘muziek’ van krijsende, knorrende, brommende, huilende en vaak vals zingende figuren. U bent gewaarschuwd!
Een andere ontdekking is Radio Maria (675 m) een nieuw fenomeen. Echt bijzonder, een soort EO, maar dan katholiek, met van diezelfde god-christus-meedein-muziek en een hoop gepraat, voornamelijk met een zachte g. De site meldt dat Radio Maria Nederland-Vlaanderen een uitvloeisel is van een wereldwijde beweging, en verder: “Na een testperiode werd er vanaf 11 oktober 2008, de dag dat de studio werd ingezegend, een volledige programmering uitgezonden met dagelijks de eucharistieviering, het getijdengebed, lezingen, interviews en muziek. Sindsdien leveren referenten en vrijwilligers uit Nederland en België hun kosteloze bijdrage. Vanaf januari 2009 is Radio Maria Nederland & Vlaanderen ook via internet te beluisteren.”
Ik houd het nooit lang uit, maar het bestaat toch maar. Je kunt als luisteraar zelfs meebidden in de studio, uren en urenlang, en het wordt allemaal uitgezonden. De Rozenkrans, het Angelusgebed, het Martyrologium en de Completen. En een kinderprogramma: Dag God, met mij! Of lezingen, conferenties noemen ze het, en een heuse Katholieke Academie. En dat vanuit allerlei locaties, kloosters, kerken, parochies in de Lage Landen. Dat kost allemaal een hoop geld en dus wordt er ingezameld met als doel: Een Ton voor Maria (per maand). De stand in januari is net boven de drieduizend euro, dus nog een lange weg te gaan. Maar dat vertrouwen we Maria met een gerust hart toe, terwijl ik op de monotone klanken van de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid in slaap sukkel.
|
