E-mail Rob

Fatsoenlijk bankieren, hoe doe je dat? (5 maart 2009)
Alom wordt geroepen dat banken weer moeten gaan doen waar ze oorspronkelijk voor bedoeld waren: spaargeld ophalen bij particulieren en bedrijven die tijdelijk geld over hebben en datzelfde geld (in een redelijk veelvoud) uitlenen aan particulieren en bedrijven die juist extra geld nodig hebben. Geen speculatie met complexe en onbegrijpelijke producten, geen extreme zelfverrijking en bonussen, maar eerlijk zaken doen zonder al te veel risico´s.

Het zou inderdaad een hele stap zijn, als dat gebeurde én als er beter toezicht was op het bankbedrijf. Maar zijn we er dan? Is er dan sprake van fatsoenlijk bankbedrijf.
Nee, want fatsoenlijk bankieren zou ook moeten betekenen dat banken hun spaarders, die immers het kapitaal verschaffen waarmee ze geld verdienen, behoorlijk behandelen. Dat is nu absoluut niet het geval. Vooral de grote Nederlandse banken melken hun spaarders sinds jaar en dag uit, met miljardenwinsten tot gevolg. De bedragen voor te hoge salarissen en bonussen, die hier en daar nu schoorvoetend worden aangepakt, vallen in het niet bij de woekerwinsten die gemaakt worden doordat banken hun spaarders systematisch te lage rentes bieden op spaarrekeningen waarvan de rente jaar-in-jaar-uit verlaagd wordt.

In het afgelopen jaar is hier (o.a. door publicaties op www.vanspaarbankveranderen.nl en www.laagstespaarrentes.nl) al veel over bekend geworden. En weten steeds meer spaarders dat ze geregeld moeten nagaan of hun aanvankelijk zo aantrekkelijke spaarrente niet inmiddels stilletjes verlaagd is, waardoor overstappen op een betere spaarvorm nodig is.
Bij de grote Nederlandse banken zelf is echter nog weinig te merken van fatsoenlijk omgaan met spaarders. Maar wat is dat eigenlijk, fatsoenlijk omgaan met spaarders? Hoe behandel je klanten die hun geldzaken al jaren, vaak tientallen, bij je in vertrouwen geven. Daarover wordt in bankkringen nog nauwelijks nagedacht.

Hier en daar in marketingkringen wel. Zo schreef Bram van Essen op 20 januari op Marketing Intelligence Blog: “De spaarmarkt is voor veel consumenten altijd erg ondoorzichtig geweest. Banken besteedden relatief weinig aandacht aan de spaarproducten, immers met hypotheken en leningen werd meer verdiend. Afgelopen jaar werd het binnenhalen van spaargeld echter om andere redenen interessant en dus werden massaal nieuwe spaarproducten met interessante rentes geïntroduceerd. Deze nieuwe producten hadden tot doel om ´nieuw´ geld binnen te halen en dus… werd de bestaande spaarklant ‘met rust gelaten’. Dit terwijl het gat tussen hun bestaande spaarproduct en de nieuwe rekening soms wel 3% was.

In hetzelfde blog reageert Robin: “Je bestaande klanten uitmelken tegen hoge prijzen en alleen prospects en klanten die dreigen weg te lopen een goed aanbod doen. Wat een kortzichtige en cynische manier van zaken doen (..), want het lef ontbreekt om te investeren in de lange termijn opbrengsten.
En dat heeft geleid tot cynische klanten. Klanten die steeds mondiger worden en (..) die bedrijven voor geen cent vertrouwen en er min of meer vanuit gaan dat ze een oor aangenaaid krijgen.
Ik denk (of eigenlijk: hoop) dat het onvermijdelijk is dat er een kentering komt: Een opkomst van eerlijk en transparant zaken doen. Klanten belonen voor hun (blijvende) investering in jou, de dienstverlener. De eerste bedrijven die dit doen zullen zich zeker onderscheiden, de rest zal uiteindelijk volgen.”

Wat zouden banken die zich willen onderscheiden kunnen doen:

• Rentes op spaarrekeningen laten variëren met de marktrente. En niet zoals de grote banken nu doen, de rente gelijk houden of verder verlagen als de marktrente stijgt.
• Eigen spaarders actief (bijvoorbeeld per mail of sms, en niet alleen via onpersoonlijke folders of advertenties) wijzen op betere spaarmogelijkheden binnen de bank.
• Spaarders (nieuw en oud) een overstapservice bieden, waarmee spaargeld automatisch wordt overgeheveld naar nieuwe spaarvormen, als die mogelijkheid zich voordoet.

Ik ben ervan overtuigd dat de bank die dergelijke acties onderneemt naar spaarders, belangrijke stappen zet om het vertrouwen van spaarders te herwinnen, en dat zou wel eens een aanzienlijk marktaandeel kunnen opleveren.

Op audiëntie bij Postbank/ING (vervolg) (4 maart 2009)
Niet alleen het AD sprong op dit verhaal, ook Goudzoekers van de VPRO, met een hele uitzending over sparen, die via Uitzending gemist te zien is.

Op audiëntie bij Postbank/ING (vervolg) (2 maart 2009)
inmiddels zijn we uitgebreid geïnterviewd door David Bremmer van het AD over ons bezoek aan Postbank/ING. Lees het in AD Geld & Recht.

2314 self-portraits voor spotprijs te koop (16 maart 2009)
Veenman Publishers, uitgever van het bijzondere boek met zelfportretten van Philip Akkerman, is niet meer. Daardoor is een aantal van het bovenstaande boek beschikbaar voor een extreem lage prijs: minder dan 1/3 van de oorspronkelijke prijs van € 75. En dat is niet alles, er is ook een kunstenaars-editie, in fraaie kartonnen doos te koop, met originele tekening van Philip, voor slechts € 150. Interesse? Mail me en ik breng je met hem in contact.

Kunstenaar Philip Akkerman (1957) wijdt zich sinds 1981 uitsluitend aan het schilderen van zelfportretten op een vast klein formaat. Hij doet dat in de afzondering van zijn atelier, far away from the maddening crowd. Akkerman onderzoekt verschillende schildertechnieken en bouwde in 25 jaar tijd een oeuvre van 2314 portretten op. Veenman Drukkers drukte het 706 pagina's dikke boek waarin al die portretten staan afgebeeld. Het kwam tot stand onder strikt toezicht van de kunstenaar zelf.