Archief september 2006

E-mail Rob

Vannacht gedroomd (28 september 2006)
Ik loop door een groot huis waar we met een heel stel mensen wonen. Ik ga naar een grote kamer (zeker wel tien bij tien meter) die ik in de afgelopen dagen helemaal heb leeggehaald en schoongemaakt. Als ik de schuifdeuren opendoe, zie ik dat de kamer helemaal afgedekt is met lakens, wit met lichtblauwe strepen. Er liggen er wel tientallen netjes op de vloer uitgespreid. Ik denk: wat is dat nou, schone lakens uit de kast? Dan zie ik dat er allemaal dingen onder die lakens liggen. Stapels van mijn spullen, archiefmappen, allerlei werk. Maar nu zie ik ook dat er speelgoed ligt en dat de kinderen (Michaël, Faber en Barbara) zich verstopt hebben onder de lakens. Tegelijkertijd voel ik woede en bewondering opkomen. Jezus, nou had ik die kamer net op orde, maar ook: wat lijkt me dat een leuk spel dat de kinderen spelen. Haast jaloers voel ik me dat ik niet zelf daar op de grond lig te spelen met al die spullen en lakens.

Als ik wakker wordt, herinner ik me een werkelijk gebeurde ‘droom’ uit de periode dat ik getrouwd was met Magda en Michaël en Faber nog klein waren , vijf en drie zo ongeveer. Magda en ik lagen op een zondagmorgen lekker in bed. We hadden nog geen zin om op te staan en ontbijt te maken, en alle geluiden die we hoorden klonken geruststellend, de jongens waren lekker aan het spelen in de woonkamer. Toen ik na een uurtje toch eens ging kijken, zag ik waarop de jongens zo rustig waren. Ze hadden ongeveer de helft van onze lp’s uit de hoes gehaald en netjes in de kieren van de planken vloer van de grote doorgebroken kamer gestolen. Tientallen lp’s stonden mooi rechtop goed tussen die kieren geklemd...


	Eindelijk, ik heb het helemaal gemaakt (10 september 2006)

Er is een nieuw blad: JFK. Volgens de voorkaft (met Katjaaa!): JFK, for great men. Met als slogan: Behind Every Great Man Stands A Great Magazine. Het komt tweemaal per jaar uit en je kunt je er voor € 15 op abonneren. Losse nummers kosten voor het eerste nummer slechts € 6,50.
En daar krijg je dan ook wat voor. Meer dan een kilo glossy papier, 350 bladzijden met zeker voor de helft reclame voor horloges die zo te zien meer dan mijn fiets kosten en auto´s die meer dan een etage van mijn huis kosten etc.
Maar daar gaat het nu niet om. Een tijdje geleden werd ik door de journalist Ilja Galama gevraagd of ik wilde meedoen aan een artikel in het blad over... je raadt het nooit: High Players, met een overzicht van dertig Nederlandse high players in media & entertainment, marketing & reclame, en de netwerkersbranche. Als je mij leert kennen, dan ben je volgens het blad “al een heel eind op weg.”

Een paar maanden geleden las ik in de NRC een zeer stimulerend artikel over Voltaire, dat erover ging dat zijn carrière pas goed op gang was gekomen na zijn zestigste. Ik zag zelf wat op tegen mijn zestigste verjaardag, waarover hier al eerder is bericht, maar het artikel in JFK heeft me helemaal uit mijn dip gehaald. Ik zie me weer helemaal zitten. Ik hoor er echt bij, ik ben iemand en niet zomaar iemand. Ik bevind me nu in het gezelschap van Reinout (je weet wel, Oerlemans), John (de Mol, broertje van Linda, die ook al zo´n leuk blad heeft) en Jord (Kelder natuurlijk).

Hopelijk organiseert JFK binnenkort een netwerkparty waarop we elkaar, alle dertig: ´toute la Hollande´ eigenlijk, nog beter kunnen leren kennen. Ik verheug me er al op. Mijn nieuwe Air Max 360 van Adidas zal ik er zeker dragen, en mijn ouwe trouwe polshorloge (vel over been), maar een nieuw pak moet ik nog wel gauw scoren, want ik moet er wel een beetje uitzien. Samen met een andere high player, Ton Rutgers, ben ik de oudste van de groep, met kop en schouders.
Mijn leven begint eigenlijk pas bij zestig!